zondag 6 juni 2010

Dogtime-dvd's: Desperate Dogs & Van Pup tot Puber

Toen ik vroeger met mijn dik vijftig kilo zware rottweiler over straat liep op een vreselijk vroeg tijdstip om andere honden te vermijden, wilde ik best een pasklare oplossing aangereikt krijgen. Een boek blijft maar op het theoretisch vlak steken en naar een hondenschool gaan met een kannibaal is ook geen pretje. Een gedragstherapeut inhuren was altijd een dure en tijdrovende aangelegenheid. Duur is het nog steeds, maar steeds minder tijdrovend, omdat ze nu niet alleen maar Martin Gaus heten en je niet meer maar op één plek in Nederland terecht kunt. Het is nog wel even een klus om er eentje uit te pikken die werkelijk goed is, omdat iedereen zich gedragstherapeut mag noemen. Ook als ze slechts hetzelfde boekje hebben gelezen als jij al in de kast hebt staan en ze zouden gaan huilen bij het zien van jouw enge monsterhond.

Letty van der Geest is de initiatiefneemster van Dogtime, een bedrijf dat hondendvd’s maakt, die een handige tussenstap vormen. Ze produceerde onder andere dvd’s die een enkel ras in de spotlights zetten, zoals de Duitse Herder, de Rottweiler, de Jack Russel en de Labrador Retriever. Ook biedt het bedrijf enkele titels die een wanhopige hondeneigenaar een hart onder de riem kunnen steken. Zoals:

Van pup tot puber

De dvd bevat vijf hoofdstukken, die de omgang met de pup en de mogelijke grootste problemen met de puber uitgebreid behandelen. Het eerste hoofdstuk begint al bij de fokker thuis en dat vind ik een hele goede zet. We moeten nog wel even door een inleiding heen die Ninette Haitsme introduceert, de hondentrainer die in de rest van de filmpjes te zien is. Die inleiding is te lang en bepaalde zaken zijn niet echt terzakedoend voor het onderwerp van dit product. Een paar fokkers vertellen hoe ze omgaan met het fokken en de nieuwe eigenaars van hun pups. Voor nieuwe hondeneigenaars is het best leuk om eens te zien hoe het eraan toe gaat voordat zij hun nieuwe huisgenoot gaan ophalen. In een ander deel van dit hoofdstuk vertelt Haitsma wat je allemaal moet doen op de eerste dagen en nachten van de pup in zijn nieuwe, vreemde huis.

Het tweede hoofdstuk laat een heel gezellige puples zien op een hondenschool. De kleintjes moeten zitten, liggen en wat andere opdrachten aanleren. De trainingsmethoden worden erg duidelijk uitgelegd door Haitsma. Zo simpel zelfs dat haar simpele verteltoontje wel eens kan gaan storen, maar als je daar even doorheen kijkt, is het een erg leuk lesje om te bekijken. Daarbij is het door die eenvoud wel heel makkelijk te begrijpen allemaal!

Dat een pup allerlei nieuwe dingen gaat zien is duidelijk. Stofzuigers, andere honden, wilde kindjes in een speeltuin, lawaai. Haitsma geeft tips voor een puppyboek dat je er nog bij kunt kopen en allerlei handige speeltjes, zoals de Kong.

In hoofdstuk vier wordt een probleem behandeld van een al wat oudere hond. Een grote, zwarte herder die flink trekt en weinig aandacht voor de baas heeft. Ik vind dit niet zo’n heel sterk deel van de dvd, maar dat kan best liggen aan het hondenbaasje, die niet laat zien erg veel inzicht te hebben in haar eigen hond. Uiteindelijk bekijken we nog een jonge jack russel, die al een eind op weg is om de baas in huis te worden.

Ninette Haitsma legt het allemaal keurig uit en alles wat ze zegt zal door iedereen begrepen worden. Het is jammer dat ze een wat nonchalante manier van vertellen heeft, waardoor je niet direct het gevoel krijgt dat ze belangrijke dingen vertelt. Toch wordt haar simpele toontje tegen het einde van de dvd best prettig. Het is ook allemaal uiteindelijk niet zo moeilijk en dat zal voor veel bazen een ontzettende opluchting zijn.

Desperate dogs

Deze dvd beschrijft een aantal honden die behoorlijk probleemgedrag vertonen. Een jong stel bezit twee, en later drie, teckels die de hele buurt terroriseren. Ze liggen lekker in bed ’s nachts, zetten een enorme keel op bij langslopend volk en kauwen soms wat op de aanwezige, spaansbenauwde katten. Niet echt een pretje, deze kleine monsters. Hondentrainer Jeroen Oomen vertelt hoe deze kleine ettertjes zo de baas zijn geworden door gedrag van hun eigenaars. En belangrijker: hoe het om te draaien is. Wat een klus! Spencer de Vizsla heeft maar één doel in het leven: blaffen. Terwijl het verder een keurig opgevoede en lieve hond is. Hier zien we weer Ninette Haitsma die deze dwingeland probeert in te tomen.

Het meest bijzondere deel van deze beide dvd’s is het succesverhaal van Meg, de bruine labrador. Een labrador staat bekend als een gezellige goedzak, ideaal als gezinshond. Daarbij wordt vaak vergeten dat het een jachthond is, die graag neergeschoten eendjes wil terughalen voor zijn baas. Als hij drie keer per dag een ommetje mag wandelen en verder in huis moet leven, wordt hij gek. En Meg is gek. Vervelend, gek, neurotisch en een klein beetje lief. Door de begeleiding van Oomen en de toewijding van Megs baas, die zelfs op jachttraining gaat met haar werkhond, wordt Meg een blije hond die actief is buiten en kalm is in huis. Wat een leuk duo!

De serie heeft wel een aantal nadelen. Zo wordt er niet in- en uitgekaderd. De dvd begint gewoon en aangezien je weet welke titel je gekocht hebt, zul je het wel kunnen volgen. Het was duidelijker geweest als er wat informatie was gegeven aan het begin en een samenvatting aan het einde van elk hoofdstuk, zodat ook duidelijk wordt wat jij er thuis aan hebt. Hier en daar valt het geluid wat tegen, maar dat kan ook aan blaffende teckels liggen. En vooral het menu van de eerste dvd ziet er niet uit. Aan de andere kant zijn beide dvd’s leuk om te bekijken en de trainingsmethoden zijn helder en positief. Helemaal alleen zul je je monsterhond niet kunnen trainen na alleen het bekijken van een dvd’tje, maar het geeft een heleboel ondersteuning als je zelf al wel een hondentrainer in de arm hebt genomen, of dat nou klassikaal op de hondenschool is of individueel aan huis. Daarbij is vooral de puppendvd een aanrader om te bekijken voor het aanschaffen van een pup, simpelweg om je kennis en inzicht iets uit te breiden. De wanhopige honden zijn leuk om te bekijken als je een hart onder de riem nodig hebt bij je eigen duiveltje. Elk vreselijk gedrag is echt om te draaien en zo heel erg lastig is het niet eens. Wat jammer is, is dat niet alle bazen uit de dvd’s liefde voor hun hond uitstralen. Maar aangezien dat zal kloppen met een dwarsdoorsnede van de Nederlandse hondeneigenaars, kan ik daar amper over klagen. Een positief punt is verder dat de trainers uitleg geven en voordoen, maar de werkelijke training over laten aan de baasjes. Want zo moet het elders in de wereld ook.

Kortom: leuke dvd’s, die informatie, inzicht en moed geven voor de wanhopige hond en zijn eigenaar. Zie dogtime.nl voor meer titels.

maandag 29 maart 2010

Over en uit

Mickey, de beste kat op deze aardbol, is niet meer. Een aantal weken geleden besloot hij een carriere als eenhoorn te starten. Hij groeide een bobbel op zijn neus. Dierenarts schreef een antibiotica-kuur voor, om een infectie te behandelen of uit te sluiten. Mickey liet tijdens die kuur twee keer 's nachts zijn plas lopen, er lekker doorheen slapend.

Dierenarts meldde dat dat wel eens een blaasontsteking kon zijn, dus hij kreeg een kort kuurtje antibiotica erachteraan, plus een kuur ontstekingsremmers voor zijn koppige bobbel. De bobbel groeide niet echt, maar was ook niet weg te krijgen. Na deze beide kuren zouden we een foto gaan maken. Zaterdag ging de laatste tablet erin. Zondag was hij erg verward en wankel, hij at niet. Maandagochtend belde ik voor een afspraak, om 12.00 uur zaten we bij de dierenarts, om 12.15 wisten we dat het niet goed zat, om 12.30 maakten we een beslissing, om 12.45 sliep hij in en om 13.00 was dat voorgoed.

Het ritje naar Delfzijl maakten we maar weer, zonder op de kaart te kijken. We zoeken een urntje uit die we nog niet hebben en dat kost best even moeite. Door hun gebrek aan keuze, maar ook door onze groeiende verzameling. De waarschuwing voor het stapje omlaag hebben we niet nodig, we kennen het hier. Papieren getekend, geld betaald, nog even kijken in dat koude hok waar Mickey op een luierdoekje ligt, in zijn dekentje, met een nette doek van het crematorium eroverheen. Hmm, zie jij dat ook, zijn poot beweegt? En tilt hij nu zijn kop op? Twee verdrietige mensen vergeten verdrietig te zijn en kijken vol ongeloof naar trekkende ledemaatjes. Voelen, nee, hij is echt best koud. Luisteren, maar het is mijn eigen op hol geslagen hart dat zijn borstkas terugkaatst mijn oor in. We bellen de dierenkliniek. Ze sturen een collega die vlakbij zit. Hij komt binnen, maakt een horkenopmerking, luistert uitvoerig naar Mickey's hart en kondigt aan dat de kat morsdood is. In een bizar moment glimlach ik dankbaar naar de hork die te doen denkt te hebben met twee simpele zielen die spierstuiptrekkingen na het overlijden niet kennen. Weet hij veel dat dit de vierde is die we in een jaar laten omvormen tot iets dat in een potje past. We leggen hork uit dat we het fenomeen kennen, maar dat dit zolang aanhoudt en best lang na de euthanasie. En hij gaat toch straks de oven is, dus ja, maar voor de zekerheid he? Hork lacht schamper en zegt: "Hij is echt dood hoor!" Hij vertrekt met zijn zwijgende assistente achter hem aan. Ik hervat mijn hysterische lachbui om Mickey's laatste streken. Dan moeten we gaan en hij mag niet meer mee. Het is alleen zijn lichaam, dat weet ik, maar het is wel dat knokige lichaampje dat 's nachts tegen me aan lag, stiekem onder het dekbed omdat hij het zo koud had. Dat koppie met die smalle, tandeloze snoet, waar dat enorm luide gekraai uit kwam als hij wenste te eten. Mickey was bij me sinds mijn 19e. Ik ben nu bijna 33 en vind het zo moeilijk om zijn dode lichaam achter te laten, in de steek te laten. Gelukkig ligt hij nu wel braaf stil.

Hij is echt dood, hoor!

zaterdag 27 maart 2010

Treurnis

Beesten brengen vreugde en liefde in je leven. Bovendien kun je lol met ze hebben.

Vertel dat die stomme bobbel op Mickey's neus, die zijn ondergang gaat zijn. Had ik zijn schildklier, zijn tandvleesontsteking, zijn gevoelige darmpjes onder controle, gaat ie bobbels groeien. Ja, daaag!!

Inderdaad daaag, Mickey ademt wat hoorbaarder en dat bobbeltje op zijn neus is maar het topje van de ijsberg, ben ik bang. Rontgenfoto maken en dan verder denken.

Een van de asielhonden stierf afgelopen week. Het was een dalmaat van bijna tien jaar, met bijna 1,5 jaar cel achter de rug. Een zo goed mogelijke verzorging kan niet teniet doen dat hij dik 23 uur per dag in een kleine, ongezellige kennel zit, zonder zicht op mensen. Hij was niet goed van vertrouwen, vond andere honden niet leuk en gooide zichzelf daarmee van de markt. Dat hij graag wilde knuffelen en het heerlijk vond om op een luie stoel te liggen slapen en echt heus een prima hond was, zal nu niemand meer komen te weten. Wat een stomme mensen, die niet komen opdagen. Wat een stom volk dat maar pupjes uit een puppyfabriek blijft kopen. Wat een achterlijke samenleving, dat we niet meer geld over hebben voor een fatsoenlijke opvang van onze 'afval'-huisdieren. Uit het zicht, uit het hart. Komt u eens kijken in het plaatselijke dierenasiel? Deze hond verdiende het niet om alleen te sterven, na een lullige ziekteperiode, die hij niet kon overkomen door een gebrek aan reserve en hoop.

Mijn hart breekt twee keer deze week.

donderdag 25 februari 2010

Wie heeft er ballen?

Sinds december 'werk' ik weer in een dierenasiel. 1 a 2 dagen per week schrob ik vrijwillig kennels en sta ik te kleumen op een tegelveldje met de harige monsters. Vreselijk leuk om te doen, maar onmogelijk om er niet bij betrokken te raken. 30 honden zitten er, waarvan een deel wisselend, maar ook een deel al erg, erg lang. De een heeft eigenlijk geen issues, maar is simpelweg kolossaal en snapt niets van een riem (Andor de mechelaar), de ander kost het heel veel moeite je te vertrouwen, waardoor je in eerste instantie nogal wat tandjes ziet. Als je geduld hebt en rustig blijft, is er helemaal niets aan de hand. Veel van de honden komen als vondeling binnen en hebben onbekende verledens. Soms kun je wel raden dat ze het niet zo leuk hebben gehad. Hoe kun je ze dan hun gedrag kwalijk nemen. Geen van de honden is onmogelijk, geen ervan heeft niet het recht op een eigen huis en een fijne baas. Maar ook geen ervan doet lief tegen een hondzoekende bezoeker.




George is zo'n onbegrepen kereltje. Hij is reuzelief, bijt helemaal niet, maar je krijgt ook geen aandacht van hem. Want hij wil balletjes! Zijn leven draait om balletjes! George is ook nog eens bere- en beresterk. Zijn ronde ribbenkast maakt hem een stoere hond, maar ook eentje die best lastig op een elegante manier uit te laten is. En o wee, als er langs de route een balletje ligt. Singleminded George vergeet op slag dat hij gezellig aan het wandelen is met baaslief. George vindt het niet zo leuk meer in de kennel. Hij stond je altijd kwispelstaartend op te wachten, maar inmiddels vindt hij het maar stom allemaal! Hij is ook nog eens uit zijn extra grote kennel verbannen door een stel oude dames, die zo nodig wilden hokken.

Kom, is er nou niemand die George begrijpt en in staat is hem een veilig balloos huis te geven? Wie heeft er echte ballen?



Zie ook: http://www.ikzoekbaas.nl/dierprofiel/hond/1280